Inbox jukebox #1

Met Alexander Hawkins, Tyler Mitchell feat. Marshall Allen, Marquis Hill, Noël Akchoté, Rapidman en Punkt.Vrt.Plastik

Mar 29, 2022

Ooit vroeg iemand mij: “Wat doe je dan eigenlijk op je werk?”. Ik zat in die tijd in de redactie van twee wekelijkse muziekprogramma’s op Radio 1. “Dus jouw werk is gewoon de hele dag naar muziek luisteren? Wauw!” Ja, daar kwam het eigenlijk wel op neer. Inderdaad: wauw. Maar soms ook: auw. Want lang niet alles wat ik als muziekredacteur te horen kreeg, vond ik ook echt het beluisteren waard.

Nu doe ik ander soort werk, maar nog steeds belandt er een massa muziek op mijn bureau en in mijn mailbox. Meestal gaat het om persaankondigingen van albums of concerten, en soms gaan die gepaard met download- of luisterlinks. De hele dag naar muziek luisteren, en zo de wauws van de auws scheiden, dat zit er nu niet meer in. Maar zelfs als ik (via de delete-knop) abstractie maak van de toegestuurde muziek die mij op het eerste gezicht toch niet interesseert, dan nog blijft er een heleboel over dat op zijn minst een keer langs mijn oren mag passeren.

Uit de albums en promopraatjes die die eerste selectieronde overleven, presenteer ik hier graag mijn persoonlijke voorkeuren van de voorbije weken. Met wat summiere notities en informatie, in de hoop dat deze Inbox jukebox ook anderen op weg kan helpen naar mooie muzikale ontdekkingen.

Alexander Hawkins Mirror Canon - Break a vase (Intakt Records)

Groep rond de Britse pianist Alexander Hawkins met verder nog onder meer saxofonist Shabaka Hutchings, bassist Neil Charles en percussionist Richard Olátúndé Baker. Allemaal muzikanten uit de erg vruchtbare Britse jazzscene van dit moment. In diverse, grote of kleine, combinaties spelen ze op dit album muziek die bij momenten doet denken aan de opnames van Henry Threadgill en zijn band Very Very Circus in de jaren negentig. Luister bijvoorbeeld eens naar Stamped down, or Shovelled dat een soort muzikale knipoog is naar Better wrapped / Better unrapped uit Threadgills album Too much sugar for a dime.

Tyler Mitchell feat. Marshall Allen - Dancing Shadows (Mahakala Music)

Regisseur Stanley Nelson, bekend van de documentaire Attica, is bezig met een film over Sun Ra. Wanneer die klaar gaat zijn, is nog niet geweten, maar wel dat de film zal focussen op de invloed die Sun Ra heeft gehad op vele muzikanten na hem. De (werk)titel van de documentaire is Sun Ra and the Roots of Afrofuturism.

Intussen lijkt Sun Ra weer alomtegenwoordig, ondanks zijn heengaan in 1993. Altsaxofonist Marshall Allen (geboren in 1924!) heeft de leiding van het nog steeds bijzonder actieve Sun Ra Arkestra overgenomen. Op dit album Dancing shadows speelt hij samen met Sun Ra alumni Tyler Mitchell (bas) en Elson Nascimento (percussie), plus nog twee saxofonisten en een drummer. Een veel kleinere bezetting dan het Arkestra, maar wel met enkele hoogtepunten uit het Sun Ra oeuvre op het repertoire. Naast eigen stukken en een Monk. Hard bop en free jazz, maar ook ingetogen spirituele jazz.

Marquis Hill - New Gospel Revisited (Edition Records)

Trompettist Marquis Hill uit Chicago kun je kennen van zijn werk met mensen als drummer Makaya McCraven, gitarist Jeff Parker, bassist Junius Paul, drummer Mike Reed of zanger Kurt Elling. In 2011 debuteerde Marquis Hill onder eigen naam met New Gospel, een indrukwekkend album in eigen beheer. In 2019 heeft hij die stukken opnieuw opgenomen, live in de Constellation in Chicago, en met zijn huidige kompanen: Walter Smith III (tenorsax), Joel Ross (vibrafoon), James Francies (piano), Harish Raghavan (bas) en Kendrick Scott (drums). Elke muzikant krijgt ook een solo feature op het nieuwe album dat pas onlangs is uitgebracht. Marquis Hill is een jazzmuzikant van zijn tijd en hij kijkt graag over de muurtjes naar wat hij kan met hiphop, soul of r&b. Maar op deze plaat is het allemaal onversneden jazz van de bovenste plank.

Noel Akchoté - Loving Highsmith (Ayler Records)

De soundtrack van een film over thrillerschrijfster Patricia Highsmith, en uitgevoerd door de Franse gitarist en componist Noël Akchoté in combinatie met twee Amerikaanse collega’s: Mary Halvorson en Bill Frisell. Het zijn overwegend duo’s: Akchoté met Halvorson of Frisell, maar ook enkele solo’s van Akchoté en een nummer met z’n drieën. Opgenomen tijdens corona, elke muzikant apart. Mary Halvorson werd blijkbaar in Antwerpen opgenomen, begin 2020. Een delicatesse voor de gitaarliefhebbers en alweer een nieuwe plaat van de uitzonderlijk productieve Fransman. Ga eens kijken op zijn Bandcamp-pagina en je begrijpt wat ik bedoel.

Rapidman - Rapidman (Solidude Records)

Als een band zichzelf aanprijst met een referentielijstje waarop namen als Nils Wogram, Human Feel en Steve Coleman prijken, dan hebben ze mijn aandacht. Rapidman is een nieuw jazzkwintet met muzikanten die hun sporen hebben verdiend in de Belgische pop-, rock- en jazzscene: Peter Delannoye (trombone), Rob Banken (altsax), Mirko Banovic (elektronica), Dries Geusens (basgitaar) en Matthias De Waele (drums). Op hun eerste plaat als Rapidman staan zes nummers, samen goed voor zo’n 33 minuten. Een korte, maar boeiende kennismaking met een band die laveert tussen jazz, rock en experiment. Meer in mei tijdens hun JazzLab-tournee.

Punkt.Vrt.Plastik - Zurich Concert (Intakt Records)

Doe je ogen dicht en start dit album. Of misschien andersom, dat is makkelijker. Maar met de ogen dicht en de oren open neemt dit pianotrio je mee op avontuur. Een tocht langs stukken uit hun vorige studio-albums, maar nu live gebracht op het unerhört! festival in Zurich. De klanken van piano (Kaja Draksler), bas (Peter Eldh) en drum (Christian Lillinger) dansen vrij en vurig. Het is een feest van improvisatie, een wonderlijk spel van geven en nemen, een wereld van klanken en tegenklanken, van dwarse ritmes en averechtse melodieën.

“Punkt”, a point of view and a musical statement in Swedish, “Vrt” (garden in Slovenian), where the musical ideas are planted and cultivated, and “Plastik” (German), as a sound vision, plasticity of musical shapes and structures.
— uit de bio van Punkt.Vrt.Plastik

Ook zeer de moeite waard zijn de liner notes bij dit album, geschreven door Alexander Hawkins. Hij analyseert de muziek zoals alleen een muzikant dat kan, maar schrijft dat neer in een onderhoudende tekst, vol verrassende wendingen en kwinkslagen, net zoals in zijn pianospel.

En zo is de cirkel rond: Alexander Hawkins als opener en afsluiter van deze eerste Inbox Jukebox. Het is mijn bedoeling om voortaan vaker van dit soort snelle luistertips uit te sturen als mijn kleine selectie uit de stortvloed van nieuwe releases. Hopelijk valt het in de smaak.

Stereotype