Ping-pong met plaatjes
Eerst even terug naar de vorige nieuwsbrief: daar stonden een aantal slordige taal- en typfouten in. Op de site en in de Substack-app heb ik die fouten kunnen verbeteren, maar in de mailing natuurlijk niet. Heel vervelend. Ik heb mezelf op een strafkamp gestuurd naar een onbestemd buitenland en terwijl ik op de pedalen kilometer na kilometer aftrap, maalt er door mijn hoofd: “Ik mag geen fouten schrijven”. Niet zo erg als dat zinnetje honderd keer op een blad schrijven - met een pen! - maar dat malen is toch zoiets als zeurende zadelpijn in je achterhoofd. Ik zal proberen om voortaan wat aandachtiger na te lezen, al blijft Stereotype een soort one-man-band en die ene man maakt al eens fouten.
Van de one-man-band naar de two-men-sound: samen met mijn broer Peter ben ik een tijdje geleden begonnen aan een gezamenlijke playlist. Via Spotify spelen we een oneindig spelletje ping-pong met plaatjes. Spelregels zijn er nauwelijks: de ene broer kiest een nummer en wacht dan tot de andere broer zijn track aan de playlist heeft toegevoegd. Alles mag, alles kan: inpikken op de titel of de uitvoerders van het vorige nummer, verder gaan in dezelfde sfeer, of juist iets helemaal anders, enzovoort.
Voor mezelf heb ik een extra spelregel toegevoegd: ik kies bij voorkeur enkel tracks die ik ook zelf in mijn collectie heb zitten. Tot nu toe heb ik maar enkele uitzonderingen moeten maken. Maar die nummers kies ik zo vaak op Spotify, dat het lijkt of ik ze zelf ook in mijn muziekbibliotheek heb.
We hebben nu al zo’n 13,5 uur muziek verzameld en het ziet er naar uit dat we dit spelletje ping-pong met plaatjes nog wel een tijdje kunnen volhouden. Maar aan een playlist zoals die van Kieran Hebden, alias Four Tet, zitten we nog lang niet.